فیبروم های رحمی

فیبروم های رحمی شایع ترین توده های رحم می باشند که خوشبختانه توده های خوش خیم تلقی می شوند و گرایش آنها به بدخیمی بسیار کم است. توده های خوش خیم رحم یا فیبروم که اصطلاحا میوم هم به آنها گفته می شود در بخش های مختلفی از رحم مانند دیواره داخلی یا خارجی رحم رشد می کنند. اگر فیبروم ها در خارج از رحم رشد کنند می تواند بر روی اندام های تحتانی بدن مانند روده، مثانه، معده و حتی کلیه نیز را تحت تاثیر قرار دهد. فیبروم ها معمولا درمان دارویی ندارند و صرفا زمانی نیاز به درمان پیدا می کنند که بیمار دچار علائم خاصی شود.

علائم وجود فيبروم

• دردهای لگنی
• تکرر ادرار
• اشکال در دفع و یبوست
• احساس درد هنگام نزدیکی
• خونریزی های شدید و طولانی مدت در دوران قاعدگی

چه کسانی به فیبروم رحم مبتلا می شوند؟

از آنجاییکه فیبروم های رحمی یکی از شایع ترین بیماری ها در بین خانم ها می باشد، هر خانمی ممکن است در طول زندگی خود به فیبروم رحمی مبتلا شود. اما گاهی اوقات این فیبروم ها به قدری کوچک و بدون علامت هستند که فرد هیچ وقت از وجود آن در بدن خود مطلع نمی شود.

با پیشرفت های فراوانی که امروزه در حوزه تشخیص بیماری ها صورت گرفته است، اما هنوز علت به وجود آمدن فیبروم رحم مشخص نیست اما به نظر می رسد رشد این فیبروم ها وابسته به ترشح هورمون های زنانه در بدن باشد.

عوامل دیگری ممکن است در بروز این فیبروم ها تاثیر گذار باشد که شامل:

• حاملگی
• سابقه خانوادگی
• قاعدگی زودرس
• مصرف بیش از حد قرص های جلوگیری از بارداری

فیبروم رحم در بارداری

• در صورتی که خانم ها در سنین پایین تر(سنین باروری) دچار فیبروم شوند به دلیل اینکه اطلاعی از نحوه رشد فیبروم در دسترس نمی باشد بهتر است قبل از بارداری به وسیله سونوگرافی از وجود فیبروم اطمینان پیدا کرد و محل دقیق فیبروم را شناسایی کرد سپس تصمیم گرفته شود که آیا فیبروم باید خارج شود یا خیر.
• وجود فیبروم هایی با اندازه های یک یا دو میلی متر که در سونوگرافی در رحم رویت می شود نگران کننده نیستند اما باید به طور منظم تحت نظر متخصص زنان باشند و هر سه تا 6 ماه یک بار سونوگرافی های متناوب انجام شود تا سایز میوم تحت نظر قرار گیرد.

چه زمانی فیبروم ها نیاز به جراحی پیدا می کنند؟

• درمورد جراحی فیبروم ها قبل از بارداری ذکر این نکته ضروری است که:
• تنها فیبروم هایی باید جراحی شود که آسیبی به بدن بیمار وارد نمی کند و در بارداری اختلالی ایجاد نمی شود.
• معمولا فیبروم های بالای 5 سانتی متر داخل جداره رحم و یا فیبروم های زیر مخاطی که در داخل حفره اندومتر برجسته شده اند.
• فیبروم هایی که مانع لانه گزینی جنین و موجب زایمان زودرس و سقط می شوند.
• جراحی فیبروم ها یا به روش هیستروسکوپی یا لاپاراسکوپی یا جراحی باز انجام می شود. اما انتخاب نوع جراحی کاملا وابسته به سایز و محل فیبروم می باشد. همچنین پزشک با توجه به میزان مهارتش در هر یک از روش های جراحی که ذکر شد می تواند با ایجاد کمترین میزان خونریزی و چسبندگی یک جراحی مفید انجام دهد.

درمان فیبروم رحم

در صورتی که فیبروم یا میوم رحمی که به طور اتفاقی در سونوگرافی های یک خانم کشف شده، مشکلی برای او ایجاد نکند و علامتی نداشته باشد، درمانی خاصی برای فیبروم اتخاذ نمی شود، اما گاهی ممکن است این فیبروم ها بزرگ شوند یا در محل هایی از رحم قرار گیرند که از رشد جنین در دوران بارداری جلوگیری کنند یا خونریزی ایجاد کنند. در این هنگام درمان فیبروم رحم ضرورت پیدا می کند.

به طور کلی فیبروم ها هیچ درمان دارویی ندارند اما گاهی ممکن است متخصص زنان به خانم هایی که در سنین بالاتر هستند، آمپول های یک ماهه یا سه ماهه از سوی تجویز کند تا از رشد فیبروم جلوگیری کرده و فیبروم را کوچکتر کند.

مصرف قرص های ضدبارداری تاثیری بر روی فیبروم ندارندد اما از آنجاییکه منشا تشکیل فیبروم ها هورمونی است ممکن است مصرف این قرص ها برخی از فیبروم ها را بزرگتر کند.

تا فیبروم از بدن خارج نشود، به پاتولوژی فرستاده و بررسی نشود مشخص نمی شود چه نوع هورمونی موجب تشکیل فیبروم شده است.

نتیجه گیری

فیبروم ها جزء توده های خوش خیم رحم می باشند در اکثر مواقع مشکلی برای فرد ایجاد نمی کند. اما خانم هایی که به فیبروم مبتلا هستند باید به این نکته دقت کنند که حتما باید تحت نظر متخصص زنان و زایمان خود باشند هر شش ماه یک سونوگرافی لازم را انجام دهند تا به صورت مداوم فیبروم رحم مورد بررسی قرار گیرد. سعی بر این است تا جایی که ممکن است با درمان های هورمونی در صورت امکان و بسته به نوع و محل قرار گیری فیبروم ها، درمان را آغاز کرد اما در صورت نیاز و بر اساس صلاح دید پزشک ممکن است از روش جراحی فیبروم ها استفاده شود.